Elke artiest er als een rockster uit laten zien. Dat mag als een handelsmerk van één van de populairste concertfotografen van Nederland, Bart Heemskerk, worden gezien. Alle grote festivals in Nederland worden door de 30-jarige Amsterdammer van foto’s voorzien en hij is ook vaste fotograaf van grote Nederlandse acts als Kensington en Dotan. Dit terwijl hij nog maar drie jaar in het vak zit. Bart kwam langs bij Gigstarter om zijn inspirerende verhaal te vertellen. Over o.a. The Rolling Stones, het pakken van kansen als fotograaf en omgaan met de huidige generatie concertgangers. ‘Meteen publiceren want de evenementen, bands en fans willen de ervaringen gelijk herbeleven’.
Het begon als een hobby toen hij de camera kocht. Hij wist niks van fotografie en langs de Amsterdamse Amstel, al eenden fotograferend, leerde hij de instellingen van het apparaat kennen. Bart herinnert zich het begin van zijn loopbaan; ‘Ik ging al veel naar concerten dus bedacht me, waarom combineer ik live muziek en fotografie niet? Ik ging foto’s maken voor een muziekblog wat er voor zorgde dat ik gemakkelijker binnenkwam bij concerten. In deze periode wilde ik vooral investeren in mezelf en kennis opdoen over de camera’.
Fotograaf Bart Heemskerk
Om door te groeien als fotograaf moest Bart tijd en geld investeren. Zo kwam hij in het begin van zijn carrière binnen bij Dance Valley en huurde speciaal voor deze klus extra lenzen en camera’s in. Hij herinnert het zich nog goed; ‘Toen ik binnen was heb ik gesproken met diverse fotografen en meteen kennis uitgewisseld. Veel stonden daar open voor omdat ik jong en nieuw was en helemaal geen bedreiging voor ze was. Na een dag in de stromende regen ging ik naar huis met een berg nieuwe informatie en een hand vol kaartjes van diverse fotografen’.
Daarna vond de fotograaf het al snel tijd voor een volgende stap en zei hij zijn baan in het onderwijs op. ‘Al mijn foto’s zet ik op social media waaronder Facebook, Twitter en Flickr en daardoor werd ik opgepikt door muziekblad OOR. Mijn eerste klus voor OOR geeft goed aan hoe je kansen moet pakken. Op een avond speelde pop band The Drums in de Melkweg. Amsterdam was door hevige sneeuwval spekglad en de fotograaf voor OOR kon daardoor niet naar het optreden. Ik ben uiteindelijk toch op mijn fiets gesprongen en nam foto’s van het concert. Een dag daarna mailde de redactie van de OOR of ze de foto’s mochten gebruiken voor in het magazine. Ik stemde daar mee in en vanaf dat moment zat ik in het fotografen bestand van het blad’.
Maar een inkomen genereren met concertfotografie in Nederland is niet gemakkelijk, het wereldje is klein en de concurrentie is groot. ‘Iedereen is bang voor zijn eigen positie. Daar moet je bewust van zijn maar niet zoveel van aantrekken. Als je de keuze maakt om van fotograferen te willen leven is het belangrijk dat je het vooral heel erg leuk vindt om te doen. Daar komen ook zaken bij kijken als ondernemen, contacten leggen en alles wat er bij hoort om een onderneming te beginnen. Het is altijd hard werken maar dat maakt de voldoening des te groter. Diverse andere bekende fotografen zoals Anton Corbijn zijn ook begonnen omdat ze passie hebben voor muziekfotografie en niet voor het geld’.
Ho99o9 op Lowlands
Het vak fotograferen heeft Bart helemaal zelf aangeleerd. ‘Voor mij is fotografie vooral veel doen en blijven innoveren. Dan leg je als fotograaf een uitgebreide basis voor de toekomst. Heel veel onderdelen leer je in de praktijk en niet op de vakschool. Daarbij komt dat op vele vakscholen de marketing en sales van de fotograaf onderbelicht is. Je moet jezelf toch kunnen verkopen? Nu zijn er hele goede fotografen die zichzelf niet kunnen verkopen en bij de lokale supermarkt belanden. Daarnaast zijn er ‘matige’ fotografen die zich kunnen verkopen en ervan kunnen leven. Om dit te voorkomen is het belangrijk om te weten waar jouw focus ligt. Een van mijn keuzes is dat ik niet met film ga werken. Ik wil fotografie tot een hoger platform brengen en wil daar dan ook alle focus op leggen’.
Zijn specialiteit is de spectaculaire weergave van het concert. Een handelsmerk waarmee Bart zich nu al jarenlang onderscheidt. Bewegingen van artiesten vangen, originele invalshoeken en spectaculaire beelden zijn een paar ingrediënten van zijn werk. Zoals Koen Poolman van OOR terecht opmerkte: “Hij kan ieder klein bandje er doen uitzien alsof ze in de Ziggo Dome spelen.”
Het huidige succesverhaal sluit hier mooi op aan want hoe werd de Amsterdammer de huisfotograaf van Nederlands grootste rockband, Kensington? ‘Nadat ik foto’s had gemaakt van de band toen ze een voorprogramma speelde, mailde de drummer of ze een aantal foto’s konden gebruiken. Er was gelijk een goede klik en ik werd uitgenodigd voor de show in de Melkweg ten tijde van de Vultures plaat. Ik legde het optreden vast en na een aantal shows werd het continuïteit. De samenwerking met de bandleden was erg goed, de populariteit van de band groeide en de shows volgde elkaar op. Mensen benaderen mij nu al meteen na de show, zijn de foto’s online? Met de huidige generatie is consistentie en snelheid heel belangrijk. Mensen moeten je beelden zien, waar dan ook’.
Bart gaat nog dieper in op de snelheid van publiceren, die volgens hem essentieel is. ‘We zetten altijd een groepsfoto en een kleine selectie foto’s gelijk na de show online. Je ziet dat mensen reageren omdat ze erbij waren of willen zijn. Een aantal dagen na de show volgt vaak de gehele reportage en dan zie je dat mensen de avond opnieuw beleven. De combinatie van backstage, on-stage en frontstage zorgt voor de fans voor een unieke beleving. Zo werkt het ook met festivals, je moet het ijzer smeden als het heet is’.
Kensington in de Ziggo Dome
Met een stijl creëren is de fotograaf helemaal niet bezig. ‘Het is aan anderen om definitie te geven aan mijn stijl. Groots en explosief hoor ik vaak als karakteristiek voor mijn werk. Een compliment om te horen, ik neem het mee en ga door met het ontwikkelen van nieuwe ideeën voor de toekomst. Ik ben niet afhankelijk van journalistiek, ik houd ervan om vrij te kunnen bewegen binnen de muziek. Het positieve verhaal van een festival, de tourende band en andere aspecten te vertellen binnen de muziek’.
‘Exclusiviteit vind ik hierin erg belangrijk dus Kensington is bijvoorbeeld de enige rockband waarvoor ik exclusief werk. Ik zou het leuk vinden om met duizend bands tegelijk te werken maar ik vind dat je zelf dan te koop zet als fotograaf. Op festivals maak ik natuurlijk wel foto’s van meerdere artiesten. Zo waren de Rolling Stones enthousiast over mijn foto’s op Pinkpop en wilden dat ik met ze meeging naar het Belgische Werchter Boutique. Maar het werk en contact met grote artiesten kan kort en vluchtig zijn. Daarom bedankte ik vriendelijk en koos er voor om het festival Down The Rabbit Hole vast te leggen. Een festival waar ik een erg goed contact mee heb, dus daar heb ik geen moment spijt van’.
Mick Jagger op Pinkpop 2014
Het middelpunt van de avond is de artiest en niet de fotograaf volgens Heemskerk. ‘Dat begint al met simpele dingen zoals in het zwart gekleed gaan op het podium. Jij bent niet de hoofdpersoon als fotograaf en daar moet je bewust van zijn. Dit geldt net zo goed voor een beginnende band als bij de groten der aarden. Blijf assertief maar op de achtergrond als fotograaf, aan het einde van de avond laat je jouw werk zien en dan hebben ze vaak geen idee gehad dat je ze op hun meest spannende momenten hebt gefotografeerd’.
Ook de rocksterren van de nieuwe generatie, de DJ’s, fotografeert Bart. ‘Het is een heel ander wereldje. Een band op tour is niet te vergelijken met een DJ. Een DJ vliegt vaak in, is bezig met nieuwe tracks maken en plugt daarna in bij het optreden. Na de show pakt hij de taxi richting het vliegtuig en is weer op weg naar een nieuw land. Naar de DJ’s kijk ik vooral vanuit een band perspectief en dat vertaal ik naar DJ’s. De dynamiek, actie en expressies die bands hebben is anders dan bij DJ’s maar ik vind dat een uitdaging om toch met de camera te vangen. Het afgelopen jaar heb ik de shows van Tchami & DJ Snake hier in Europa gefotografeerd. Nadat we de eerste shows hebben gedaan is het contact goed gebleven met het management en de DJ’s waren tevreden met de beelden. Zo houd je ook continuïteit en bouw je aan nieuwe klussen. De mogelijkheden naar o.a. Amerika worden zo veel realistischer’.
Er is een kans dat hij uiteindelijk uitgekeken raakt op de muziekwereld. ‘Maar dan ga ik iets anders doen. Ik vind mijn werk geweldig maar het belangrijkste uitgangspunt voor mij is dat het een middel blijft om van te kunnen leven. De meeste voldoening uit mijn werk haal ik als de klanten, van festivals tot artiesten, terugkomen en blij zijn met het werk wat ik doe’.
