In vier jaar tijd een hobbyproject laten uitgroeien tot een toonaangevend platform dat nieuwe muziek uitlicht, Ricardo Jupijn deed het met The Daily Indie. Jupijn werkt momenteel met een team van meer dan 40 vrijwilligers aan The Daily Indie, waarin Indie muziek centraal staat. Gigstarter sprak met Ricardo, o.a. over het maken van een blad, het Ipad probleem en overleven in de muziekwereld: 'Je moet je mannetje staan en brutaal zijn maar dat is niet voor iedereen weg gelegd.’
Wat meteen opvalt is dat er weinig interviews te vinden zijn waarin je spreekt over The Daily Indie, kun je uitleggen hoe dit komt?
‘Ja, helemaal waar. Toevallig gaf ik een paar maanden geleden een interview met het ‘rechtse’ Elsevier, niet echt onze doelgroep maar wel erg leuk om te doen. Hiervoor werden er erg weinig stukken over The Daily Indie zelf geschreven. Het blijft natuurlijk lastig voor media om over andere media te schrijven. Maar we hebben volgens mij een mooi verhaal en dat vertellen we graag aan Gigstarter.’
Laten we meteen paar jaar terug gaan, hoe is The Daily Indie begonnen?
‘Tijdens mijn studie journalistiek in Utrecht ben ik The Daily Indie als muziekblog begonnen. Het was anoniem en vooral voor mijzelf om te leren schrijven over muziek. Het schrijven beviel en door mijn passie voor tijdschriften groeide het idee om een muziekblad te maken. Het was veel werk want ik deed vrijwel alles zelf, van de interviews tot aan de opmaak van het blad. Gelukkig had ik geen tijdsdruk want ik had niks over het project aangekondigd. Toen het uitkwam kreeg ik vele positieve reacties en boden veel mensen aan om mee te helpen aan het blad. Ik wilde gewoon één blad maken maar er sloten zoveel vrijwilligers aan dat we aan een vervolgeditie gingen nadenken.’
Het blad schrijft over Indie muziek. Dat vinden veel mensen een moelijk begrip, kan jij ons uitleggen wat deze stroming nou precies inhoudt?
‘Indie muziek is meer een levensstijl met een ‘Do It Yourself’ mentaliteit dan een muziekgenre. Wat de artiesten gemeen hebben is dat ze veel energie en overtuiging brengen in de muziek. Voornamelijk bandjes vallen in deze categorie maar ook singer-songwriters, psychedelische muzieksoorten en vele andere genres. We keuren iets niet af in The Daily Indie omdat het niet in een bepaald hokje past. Dat is het mooie aan Indie muziek, het is niks waardoor alles kan.’
De meest recente uitgave van de fysieke The Daily Indie, de zomereditie, zowel online als offline te koop
Jullie belichten vooral opkomende artiesten. Wat doen jullie als één van die acts commercieel erg succesvol wordt?
‘Ja, dat is meestal lastig. Vele bands volgen we al vanaf het begin, zoals Tame Impala en Alt-J. En die zijn fucking groot geworden! We behandelen ze wel maar steeds minder, je komt toch naar The Daily Indie om nieuwe artiesten te vinden die net onder de radar zetten. Het geeft mij ook de grootste kick als mensen nieuwe muziek ontdekken via ons, dat is het hele doel van dit project.’
Het bijzondere is dat jij en jouw team The Daily Indie volledig op vrijwillige basis maken, hoe organiseer je het naast je reguliere werk?
‘Voor mij begon het naast een bijbaantje, deze had ik drie dagen per week dus hield ik genoeg tijd over. Toen ik echter full time ging werken bij een PR bureau in Rotterdam was een omschakeling nodig. Hiervoor regelde ik alles, van de postzegels kopen tot aan het coördineren van de redactie, en dat ging niet meer. Daarom hebben we met het team een kader opgesteld (inmiddels uitgegroeid tot veertig man) waarin iedereen een functie heeft.’
‘De hele muziekselectie doe ik nog zelf. Van de radio tot aan de blog. Elk nummer gaat nog steeds langs mij zodat het platform een rode lijn behoudt, anders wordt het in mijn ogen een vergaarbak van alles en nog wat. Het enige criterium is, vind ik het gaaf of niet en binnen tien seconden hoor ik dat meestal. Voor de rest zijn we een redelijk normaal bedrijf die veel op afstand werkt, wij zijn van de Google Drive en DropBox generatie en hebben geen kantoor. Het kernteam bestaat uit 10 mensen en daaromheen zo’n 30 man.’
40 man, dat is een aantal waar vele organisaties jaloers op zullen zijn. Hoe zorg je dat mensen enthousiast blijven om vrijwillig mee te werken?
‘Bij ons scheelt het dat we een blog op papier zijn. We schrijven over dingen die we leuk vinden en dat is toch wat een blog doet. We raden dingen aan en zijn geen onafhankelijk groot journalistiek platform. Kies iets uit wat je leuk vindt, schrijf erover en lever het in op de afgesproken tijd. Als ik iets helemaal ruk vind schrijven we er niet over, dat is zonde van mijn tijd en niet leuk voor de band. We willen muziekvreugde uitstralen en zijn fan van de bands waar we over schrijven.'
Ricardo (l) draait ook graag zijn nieuwe muzikale vondsten op festivals, zoals hier met Alex Huis in ’t veld op het Italiaanse Beaches Brew Festival
Als muzikant is het natuurlijk mooi om in jullie blad te staan maar hoe kunnen muzikanten jullie het best benaderen?
‘Via de mail. Dat checken we sowieso en we luisteren alles wat we opgestuurd krijgen. Zorg wel voor een leuk en persoonlijk bericht (niet Beste journalist). Stop er iets meer moeite in en kijk wat iemand voor taak heeft binnen het team. Wij doen het ook voor de lol dus stuur gewoon een leuk bericht. Ik denk dat het sowieso een goede methode is om de pers aan te schrijven als artiesten. Het muziekwereldje is klein dus daarom is het extra handig om het persoonlijk te houden, je hebt automatisch een streepje voor.’
Waar liep je tegen aan met het maken van een tijdschrift?
‘Ga voor kwaliteit en niet kwantiteit. In het begin grepen we met The Daily Indie alles aan wat op ons pad kwam. Maar dit was helemaal niet goed uitvoerbaar voor ons kleine team. Nu zien we bijvoorbeeld in dat we beter uitgebreid aandacht kunnen besteden aan drie festivals dan een paar kleine stukjes over twaalf festivals.’
‘Een festival waar we mee samenwerken vertelde ons dat de vorige mediapartner zijn afspraken niet na kon komen. Deadlines werden niet gehaald en er was moeilijk contact. Iedereen in de muziekwereld weet daar nu van, die gasten werden niet meer gevraagd en bestaan nu ook niet meer. Een schoolvoorbeeld hoe teveel hooi op je vork verkeerd kan uitpakken.’
Heeft The Daily Indie ook stappen gemaakt waar je achteraf gezien niet tevreden over bent?
’Zelf hadden we natuurlijk ook groeiproblemen. Zo brachten we op een gegeven moment teveel tijdschriften uit. Hierdoor hadden we geen tijd meer om de verhalen goed te promoten of in de markt te zetten omdat het volgende tijdschrift er al weer aankwam. Consequentie was dat lezers sommige edities helemaal gemist hadden en ook teveel informatie kregen om goed te verwerken. Zonde van al het werk dat gewoon goed was. Daarom hebben we nu een strakkere en realistische planning gemaakt waarbij elk kwartaal een nieuwe editie komt. Het hele project is trial en error maar uiteindelijk komen we er door het gewoon te doen.’
De band Moon Tapes tijdens de lancering van de nieuwe Daily Indie
Na altijd online actief geweest te hebben jullie nu ook een fysiek tijdschrift, vanwaar die opmerkelijke keuze in dit digitale tijdsperk?
‘Het is eigenlijk heel ouderwets maar ik wilde weer iets in mijn hand hebben, dat is waarom ik journalist ben geworden. Digitaal was erg gaaf want het kostte geen geld, mijn neef bouwde een app voor The Daily Indie en hoefde ik alleen af en toe de PDF naartoe te sturen. Je kon overal naar klikken en The Daily Indie was een interactief gebeuren op de Ipad. Alleen was ik de enige van het team met een Ipad, we maakten dus in principe een blad die we zelf niet eens konden lezen!’
‘Daarnaast zagen we dat onze doelgroep van twintigers ook geen Ipads hadden, we hadden verwacht dat de iPad veel harder aan zou slaan onder jongeren. Voor wie maak je het blad dan? Hierdoor werd onze wens om iets aanraakbaars te maken sterker en hebben we een hele tijd gespaard om het fysieke blad te maken. Door de hulp van ons goede marketingteam hebben we de productiekosten gedekt met de advertenties in het blad. Maar betalende leden zijn hierin het belangrijkste. Door leden ben je niet op een gegeven moment hopelijk niet meer afhankelijk van commerciële deals, waardoor we ons minder druk hoeven te maken over de factuur van de drukker.’
Veel blogs die schrijven over muziek lukt het niet te overleven, hoezo redden jullie het wel?
‘Het is een kwestie van een lange adem hebben. Veel mensen denken: ik richt een blog op, schrijf er lekker op los en dan komen er vanzelf advertenties binnen. Maar onderschat niet hoeveel werk het is, daar moet je wel zin in hebben. Als je weekje geen zin hebt om eraan te werken moet je toch door, het is 24/7. Je wordt alleen goed gelezen als je er echt bovenop zit, consistentie is het aller belangrijkste. Als mensen een goede baan krijgen of te druk zijn met andere dingen stoppen ze er vaak mee. Je moet een goed team hebben om je heen dat wat er ook gebeurd, door wilt gaan. Dat volhouden schort het aan bij de meeste blogs, die gaan een paar maanden heel goed maar om het jarenlang vol te houden komen er ook zaken als administratie, partnerships en deals bij. Deze randzaken vallen heel vaak tegen bij mensen.’
Lucky Fonz III, één van de muzikanten die vaak door The Daily Indie wordt uigelicht
Je bent nu al jarenlang actief in de Nederlandse muziekindustrie, wat valt je op?
‘Dat het een heel klein wereldje is. Dit heeft voordelen maar zeker ook nadelen. Zo is het leuk dat je iedereen overal tegenkomt en bereid is om elkaar te helpen. Dat is alleen maar goed want alleen ga je het niet redden, daar is het wereldje te klein voor. Daarentegen is het echt een roddelcircuit, als je een keer een mailtje stuurt die niet goed valt weet iedereen ervan. Er zitten een paar rotte appels bij. Maar dat hoort erbij, op mijn werk vind ik ook niet iedereen geweldig.’
‘Het is een hele kleine scene met weinig geld waarin iedereen zijn centjes moet verdienen. Scheelt dat wij er niet van hoeven te leven want soms gaat het er niet helemaal koosjer aan toe naar mijn mening.’
Vertel, wat vind je er niet koosjer aan toe gaan?
‘Hoe het er soms aan toe gaat bij de grote bedrijven in muziekindustrie. Je ziet daar toch wel net iets te veel vriendjespolitiek. Kleinere bedrijven in de muziekindustrie kijken veel meer naar wat je gedaan hebt, jouw CV. Dat geeft een eerlijkere beeld en kans maar denk dat het niet typisch is voor de muziekindustrie. Als er geld verdiend moet worden in een kleine wereldje, dan wringt het af en toe een beetje. Je moet je mannetje staan en brutaal zijn maar dat is niet voor iedereen weg gelegd.’
Je mannetje staan en brutaal zijn om te overleven in de muziekwereld, geldt dat ook voor artiesten?
‘Ja, maar het moet ook passen bij je image, wat voor muziek je maakt en hoe je te boekt wilt gaan als artiest. Kan natuurlijk super rock and roll zijn om een grote bek te hebben tegen iedereen. Het wordt echter meer gewaardeerd als je gewoon jouw mail beantwoord en meedenkt. Je hoeft niet slaafs te gedragen, alsjeblieft niet, maar doe normaal en toon wat normen en waarden. Alleen met muzikaal talent komt je er niet als artiest, je hebt de mensen om je heen vaak ook nodig.’
‘De meeste muzikanten die nu doorbreken zijn ook gewoon aardig. Daarom interview ik bijvoorbeeld graag Lucky Fonz III, een vriendelijke gast die na twee jaar nog steeds weet wie je bent en geïnteresseerd is in jouw project. Veel liever dat dan de bands die half doorgebroken zijn en je straal voorbij lopen nadat je ze wel vier keer hebt gesproken, een videosessie hebt geregeld, geboekt en geïnterviewd. Dan besteed ik liever aandacht aan mensen die het werk wel kunnen waarderen.’
In vier jaar uitgegroeid tot een begrip in de muziekwereld, wat zijn de toekomstplannen van The Daily Indie?
‘We hebben nu een platform met het tijdschrift, radio, een videoteam, een magazine en met partnerships. Dat is onze basis en willen we blijven verbeteren. Als je ziet hoeveel mensen op festivals als Best Kept Secret en Down the Rabbit Hole komen is er voor ons nog heel veel publiek te bereiken. In de toekomst willen we voor deze groep een nog bekender begrip zijn als het op het ontdekken van nieuwe muziek aankomt!’
