In het algemeen houd ik helemaal niet van spullen. Toch is het een opgave om in mijn kamer van de ene naar de andere kant te komen zonder te struikelen over een muziekinstrument. In de loop der jaren heb ik een overdreven collectie aan muziekinstrumenten verzameld. Elk met een eigen klank, een eigen verhaal, maar ook elk met z’n eigen gebreken.
Jack White zei ooit eens: “I keep guitars that are, you know, the neck's a little bit bent and it's a little bit out of tune. I want to work and battle it and conquer it and make it express whatever attitude I have at that moment. I want it to be a struggle”. En daar ben ik het 100 procent mee eens. Mijn beste nummer heb ik geschreven op mijn roze k3 kindergitaar. Spelen op een gitaar waarbij alles klopt maakt je lui. Ik wil geen ‘perfecte’ sound; ik wil een unieke sound.
Misschien heb je wel eens wat gehoord over ‘cigar box’ gitaren. Seasick Steve heeft er bijvoorbeeld één. Bij gebrek aan geld was het in Amerika omstreeks 1840 heel gebruikelijk om je eigen gitaar te maken. Bestaand uit een sigarendoos, een steel, en vaak maar 1 of 2 snaren. Geen poespas, gewoon een doos met wat snaren erop. Ik wilde dit ook en ben naar de 2e handswinkel gefietst om een grote vierkante serviesdoos van 1 euro op de kop te tikken. Dit zou dan de body van de gitaar moeten worden. Om het mezelf wat makkelijker te maken zou ik de hals en de brug gebruiken van een gitaar waarvan de klankkast al helemaal doorgebroken was. Alles was binnen! Hoe moeilijk kan het zijn?
Ik heb minsten een halfjaar tegen een kapotte gitaar en een serviesdoos aan moeten kijken toen ik plotseling besloot dat mijn twee linker handen maar eens aan het werk gezet moesten worden. Halsoverkop nog wat houtlijm en schuurpapier gehaald, voordat de winkels zouden sluiten. Nu kon ik echt beginnen. Samen met een vriend heb ik uiteindelijk de gitaar in één avond in elkaar geknutseld. Dit had een half uurtje kunnen zijn als we gewoon een goede zaag hadden gehad, of een fatsoenlijke boor. Maar met een broodsmes kom je toch al een heel eind. Nadat ik ondraaglijk lang heb moeten wachten voordat alle lijm droog was, kon ik dan eindelijk de snaren erop zetten. Wat was ik benieuwd naar de sound!
Dit is ‘by far’ de slechtste gitaar die ik heb, al denk ik dat hij wel wat beter is dan mijn k3 gitaar. Alles trilt mee, de hals staat scheef en de brug had zeker wat steviger vast gelijmd kunnen worden. Hij is zwaar en het blijkt dat er een reden is dat gitaren niet vierkant zijn. Toch kan ik iedereen aanraden om ook een eigen gitaar te maken. Het is mijn eigen gitaar met een unieke sound, daar kan geen enkele andere gitaar tegenop.
.jpg)
